مثل بعضی از حرف هایش که برای من عجیب بود ،اون روز هم یهو سر کلاس گفت:
یعنی چی توی کانال ها و پست های اینستاییتان می نویسید، اگر هوایت نکنم،می میرم.خب توی دلتون و تنهایی هایتان این شعار را بگویید
نمی دانم ،شاید من بد برداشت کردم اما دلم میخواست بهش بگم:
گاهی وقت ها یک حرفی را می زنی و رد می شوی.حالا یا شعاره یا یک باور قلبی یا حتی اعتقادته.اون وقت کلی مخاطب مثل عابرای پیاده از جلوی نوشته و حرفت رد می شوند.بعضی های میخوانند و ته دلشان می گویند راست میگه،بعضی ها هم می گویند بی خیال بابا،بعضی ها هم می ایستند و چند دقیقه ای محو حرفت می شوند
حالا تصور کن وقتی این جمله را می نویسی ،یکی از همان رهگذرها یک لحظه بایستد و اشک توی چشم هایش جمع بشه و حال دلش سبک تر.راستی اگر گاهی هوایش را نکنیم که دلمان می پوسد
درباره این سایت